Liberal / Αυστρία: Ανακούφιση μετά τη νίκη του οικολόγου Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν
Έπειτα από έναν προεκλογικό αγώνα σχεδόν δώδεκα μηνών, τον μακρύτερο σε διάρκεια στην αυστριακή μεταπολεμική ιστορία, τον οποίο η Ακροδεξιά προσπάθησε να μετατρέψει σε μία άγρια αρένα, και έπειτα από τρεις προσφυγές στις κάλπες μέσα σε ένα οκτάμηνο, ανακούφιση επικρατεί απόψε, όχι μόνον στην Αυστρία, αλλά -κυρίως- και στην Ευρώπη, μετά τη σαφέστατη νίκη, με διαφορά 6,6 μονάδων, του 72χρονου υποστηριζόμενου από τους Πράσινους, πρώην αρχηγού τους, καθηγητή πανεπιστημίου, Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, ο οποίος, σύμφωνα με το προσωρινό τελικό αποτέλεσμα, απέσπασε ποσοστό 53,3% έναντι 46,7% του υποψήφιου του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, Νόρμπερτ Χόφερ.
Ενώ κατά τον δεύτερο γύρο των αυστριακών προεδρικών εκλογών στις 22 Μαΐου ο Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν είχε επικρατήσει οριακά με ποσοστό 50,3% έναντι του 49,7% του Νόρμπερτ Χόφερ, και αυτό μετά και την καταμέτρηση των επιστολικών ψήφων την επόμενη ημέρα, τώρα χρειάσθηκε μόνο μισή ώρα μετά από το κλείσιμο των εκλογικών κέντρων στις 18.00 (ώρα Ελλάδας) για να καταγραφεί σαφώς η εκλογική νίκη του και ο ακροδεξιός αντίπαλός του να παραδεχθεί την ήττα του.
Το σημαντικότερο κίνητρο για τους ψηφοφόρους του Βαν ντερ Μπέλεν υπήρξε, σύμφωνα με τις πρώτες εκλογικές αναλύσεις, η αποτροπή μίας ακροδεξιάς στροφής στη χώρα, ενώ για τους ψηφοφόρους του Νόρμπερτ Χόφερ ήταν «η κρίση του ασύλου- η μετανάστευση».
Ο σημερινός επαναληπτικός γύρος των αυστριακών προεδρικών εκλογών, οκτώ μήνες μετά από τον πρώτο γύρο τους με έξι τότε υποψήφιους στις 24 Απριλίου, κατέστη αναγκαίος έπειτα από την έντονα αμφιλεγόμενη απόφαση του Αυστριακού Συνταγματικού Δικαστηρίου την 1 Ιουλίου, με την οποία αυτό, αποδεχόμενο προσφυγή του Κόμματος των Ελευθέρων, ακύρωσε στο σύνολό του τον δεύτερο γύρο των εκλογών της 22ας Μαΐου, ορίζοντας επανάληψη ολόκληρης της εκλογικής διαδικασίας, κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.
Στις πρώτες αποψινές δηλώσεις του στη δημόσια Αυστριακή Τηλεόραση, ο νέος ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν τόνισε ως λόγους της εκλογικής νίκης του το «πολύ ευρύ κίνημα για αλληλεγγύη, ελευθερία και ισότητα, αξίες που συνυπογράφει η πλειοψηφία των Αυστριακών».
Από την πλευρά του ο Αυστριακός ομοσπονδιακός καγκελάριος και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Κρίστιαν Κερν, εκφράζοντας τη χαρά του και συγχαίροντας τον Βαν ντερ Μπέλεν για τη νίκη του, δήλωσε πεπεισμένος πως η Αυστρία απέκτησε έναν Πρόεδρο ο οποίος θα την εκπροσωπεί με εξαιρετικό τρόπο στο εξωτερικό.
Τον νέο ομοσπονδιακό Πρόεδρο συνεχάρη για τη νίκη του και ο Αυστριακός αντικαγκελάριος και αρχηγός του συγκυβερνώντος με τους Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, Ράινχολντ Μιτερλένερ, ο οποίος είχε υποστηρίξει ανοικτά την υποψηφιότητά του, σε αντίθεση με τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του, Ράινχολντ Λοπάτκα, ο οποίος είχε ταχθεί υπέρ του Νόρμπερτ Χόφερ, μαζί με σειρά κορυφαίων στελεχών του Λαϊκού Κόμματος τα οποία προωθούν μία μελλοντική συνεργασία του με το Κόμμα των Ελευθέρων.
«Πρόκειται για μία ιστορική ημέρα για την Αυστρία, για την οποία είναι μία καλή και σαφής ετυμηγορία», τόνισε στις δηλώσεις της η αρχηγός του κόμματος των Πράσινων, Εύα Γκλαβίσνιγκ, της οποίας ο Βαν ντερ Μπέλεν υπήρξε προκάτοχος επί ένδεκα χρόνια στην κορυφή της ηγεσίας του κόμματος, προσθέτοντας πως είναι πεπεισμένη ότι ο νέος Πρόεδρος θα πετύχει να δημιουργήσει γέφυρες και να θεραπεύσει τις πληγές από τον προεκλογικό αγώνα.
Ο αρχηγός του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων -το οποίο εδώ και πάνω από έναν χρόνο εμφανίζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως η πρώτη πλέον πολιτική δύναμη στην Αυστρία με ποσοστό πάνω από το 30%- Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, στις αποψινές δηλώσεις του προσπάθησε να ανάγει την εκλογική ήττα του υποψηφίου του και υπαρχηγού τού κόμματος, Νόρμπερτ Χόφερ, σε μία, όπως διατεινόταν, «καμπάνια φόβου» και ένα «μαζικό οδοστρωτήρα του συστήματος εναντίον του Νόρμπερτ Χόφερ».
Ο Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν είναι ο πρώτος ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας στη μεταπολεμική ιστορία της, ο οποίος δεν προέρχεται από ένα εκ των δύο κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα μετά το 1945, το Σοσιαλδημοκρατικό και το συντηρητικό Λαϊικό Κόμμα.
Ο νέος ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας θα ορκιστεί στις 26 Ιανουαρίου, αναλαμβάνοντας τα νέα καθήκοντά του ως διάδοχος του εδώ και δώδεκα χρόνια ομοσπονδιακού Προέδρου της χώρας, Χάιντς Φίσερ, ο οποίος στη βάση του αυστριακού Συντάγματος, έπειτα από δύο συνεχείς εξαετείς θητείες, δεν μπορούσε να είναι εκ νέου υποψήφιος σε προεδρικές εκλογές.
Κανονικά η ορκωμοσία του νέου ομοσπονδιακού Προέδρου ήταν προγραμματισμένη για τις 8 Ιουλίου που ολοκληρώθηκε η δεύτερη θητεία του Χάιντς Φίσερ, αναβλήθηκε όμως και το αξίωμα παραμένει για πάνω από έξι μήνες κενό, εξαιτίας της αμφιλεγόμενης ακύρωσης -ελέω Ακροδεξιάς- του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της 22ας Μαΐου από το Αυστριακό Συνταγματικό Δικαστήριο.
Καθήκοντα Προέδρου ασκούν στο διάστημα αυτό συλλογικά, η πρόεδρος της αυστριακής Βουλής Ντόρις Μπούρες και οι δύο αντιπρόεδροί της, ένας εκ των οποίων είναι ο Νόρμπερτ Χόφερ, ο οποίος εξακολουθεί κατά παράδοξο τρόπο, να διατηρεί το αξίωμά του, παρά την υποψηφιότητά του από τις αρχές της χρονιάς στις προεδρικές εκλογές.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχολιαστής 
Ξεκάθαρη νίκη όλων αυτών των αυστριακών που δεν θα ήθελαν να γίνει αρχηγός του κράτους τους ένας ακροδεξιός, ο πρώτος που θα το πετύχαινε αυτό μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και οι δημοσκοπήσεις πάλι πέσανε εξω, ευτυχώς αυτή την φορά. Ενω παρουσίαζαν ότι η νικητής θα κέρδιζε με οριακή διαφορά από τον ηττημένο, τελικά ο Βαν Ντερ Μπέλεν φαίνεται να επικρατεί του Χόφερ άνετα, και με σχετικά μεγάλη διαφορά, γύρω στο 7%.
Μία διαφορά η οποία, επιπλέον, δείχνει πως ήταν εσφαλμένη η εκτίμηση των ακροδεξιών ότι θα μπορούσαν από μία ακύρωση των αποτελεσμάτων των εκλογών του Μαϊου να πετύχουν καλύτερες εκλογικές επιδόσεις στην επαναληπτική εκλογή που θα ακολουθούσε. Τότε η διαφορά με τον Βαν Ντερ Μπέλεν ήταν γύρω στο 0,5% ενω τώρα περίπου 7%. Η ήττα τους τώρα είναι απολύτως ξεκάθαρη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η χαρά όμως τελειώνει στην Αυστρία…
Σε σχέση με το ιταλικό δημοψήφισμα φαίνεται να κερδίζει το Όχι.
http://www.kathimerini.gr/886544/article/epikairothta/kosmos/epikrathsh-toy-oxi-sto-italiko-dhmoyhfisma-symfwna-me-exit-poll-toy-rai
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
http://www.repubblica.it/static/speciale/2016/referendum/costituzionale/?ref=HREC1-1
Ορισμένα παράδοξα:
1. Η μεταρρύθμιση του Ρέντσι θα αποδυνάμωνε τον λεγόμενο federalismo ιταλικού τύπου, δηλ. μια ήδη σχετικά αδύναμη μορφή αυτονομίας των περιφερειών με ειδικό στάτους στη Σικελία και την περιοχή Trentino Alto Adige της γερμανόφωνης μειονότητας. Ο χάρτης δείχνει ότι το υψηλότερο ποσοστό του «ναι» πανεθνικά σημειώθηκε στην Επαρχία του Μπολτσάνο στον Βορρά, όπου κατοικεί ακριβώς αυτή η γερμανόφωνη μεινοότητα, η οποία θα είχε τις πιο σοβαρές αιτίες να φοβάται την αποδυνάμωση των περιφερειών σε όφελος της κεντρικής Κυβέρνησης. Κι όμως, εκεί ψήφισαν πάνω από 60% «ναι».
2. Ο χρωματισμός στον χάρτη κάνει πρόδηλο ότι το «όχι» θριάμβευσε στον φτωχό Νότο, ενώ στην Εμίλια-Ρομάνια (τυπικά αριστερή περιοχή), και στην Τοσκάνη κέρδισε το «ναι» ή μιλάμε για ισοπαλία. Η υπερίσχυση του «όχι» στον Βορρά είναι πολύ ασθενέστερη απ’ ό,τι στον Νότο, ενώ ειδικά στον Βορρά κυκλοφορεί η Λέγκα Νορντ (απαίσιο κίνημα με άθλιους ηγέτες — τον τωρινό δεν τον ξέρω αλλά ο Μπόσσι και ο Μαρόνι ήταν για φτύσιμο).
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα βγαίνει ή μάλλον νομίζω ότι δεν βγαίνει ένα μόνο συμπέρασμα. Το πιο πρόδηλο που βλέπω εγώ είναι μια ταξική ψήφος, όπου οι φτωχότεροι έχουν την αίσθηση πως οι ελίτ είναι διεφθαρμένες και τους έχουν αγνοήσει, άρα ψηφίζουν εναντίον τους. Παλέρμο, Κατάνια, Συρακούσες, Καλτανισσέττα, Καζέρτα, Νάπολι κ.ο.κ., εκεί θριάμβευσε το «όχι». Την ερμηνεία ως ψήφο εναντίον της ΕΕ δεν την βλέπω και τόσο πειστική: πρόκειται για αντιπαραθέσεις ενδοϊταλικές, επικεντρωμένες σε ζητήματα που ταλανίζουν αυτή τη χώρα εδώ και δεκαετίες, οι οποίες πολύ έμμεσα σχετίζονται με την ΕΕ. Κακώς συνδέθηκε, νομίζω, τόσο πολύ το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος με την ΕΕ.
Όσο για τον Ρέντσι, έκανε το λάθος να συνδέσει το δημοψήφισμα υπερβολικά με το πρόσωπό του όταν (αρχές του χρόνου) οι δημοσκοπήσεις έδιναν στο «ναι» πάνω από 60%. Μετά το χτεσινό αποτέλεσμα, όμως, η παραίτηση θα ήταν αναπόφευκτη ακόμα και για έναν ΠΘ που δεν θα είχε συνδέσει το δημοψήφισμα με το πρόσωπό του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απ’ότι διαβάζω, μια από τις σημαντικές αλλαγές στην Ιταλία που πρότεινε ο Ρέντσι, ήταν η σχεδόν διάλυση(;) της Γερουσίας με εκλεγμένα μέλη και η συγκρότηση μια άλλης που θα συμμετειχαν διορισμένοι εκπρόσωποι των περιφερειών, δηλαδή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εκεί όμως «κατοικούν» οι πλέον διαφθαρμένοι πολιτικοί της Ιταλίας και αυτό είναι πολύ γνωστό εκεί..
Η αλλαγή αυτή, δηλάδή, από εκλεγμένη Γερουσία σε διορισμένους, υποτίθεται οτι θα βοηθούσε την κεντρική εξουσία – τον Ρέντσι προφανώς – να περάσει εύκολα νόμους και μεταρρυθμίσεις.
Αυτό ακριβώς εκμεταλεύτηκε ο Γκρίλο και με ευκολία λαϊκιστή, δεν σταμάτησε να λέει στους πολίτες οτι το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα σημαίνει αλλαγή αλλαγή πολιτεύματος!
Θέλετε δικτατορία και δικτάτορες, τότε ψηφίστε ΝΑΙ, θέλετε δημοκρατικές εκλογές, ψηφίστε ΟΧΙ. Το σύνθημα αυτό ήταν επαναλαμβανόμενο και μάλλον εύκολα πέρασε στους πολίτες οτι το ΝΑΙ θα σημαίνει τον αποκλεισμό τους από την εκλογή των πολιτικών που αυτοί προτιμούν.
Ο Ρέντσι επίσης τους τελευταίους μήνες είχε προσπαθήσει να στήσει ένα μέτρια αντιευρωπαϊκό προφίλ με συνεχείς δηλώσεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ -έβγαλε την σημαία της ΕΕ από την εικόνα του πάνελ ανακοινώσεών του – πιστεύοντας οτι αυτό «πάει» με το γενικό ρεύμα..Ήταν και αυτός θύμα του ελαφρολαϊκισμού και μάλλον το πλήρωσε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αντίθεση στη μεταρρύθμιση του Ρεντσι λόγω υπερεξουσιών του ΠΘ είχαν εκφράσει και πολλοί σοβαροί άνθρωποι. Δεν λέει το αφήγημα όσοι λένε όχι είναι λαϊκιστές, όχι βρήκαμε παπά να θάψουμε τώρα και τους ζωντανούς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φυσικέ, οι ενδοιταλικες διάφορες ειναι τεράστιες.
Για παράδειγμα, ενας μιλανέζος δεν εχει τίποτε κοινο με έναν καλαβρεζο.
Οπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προ ετών, σε ενα άκρως διαφωτιστικό -λογω ειδικών συνθηκων- ταξίδι, η Καλαβρία δεν αναφερεται καθολου στην κεντρική διοίκηση (ίσως να συμβαίνει και το αντίστροφο), ενώ αντίθετα ειναι εκει εμφανής η καθοριστική παρουσία -και στα κοινά- της Ντραγκετα (καλαβρικης Μαφία).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πράγματι, Αλίκη, κι εγώ έτσι το γνωρίζω από τη σχετικά πλούσια εμπειρία που έζω από την Ιταλία. Επαναλαμβάνω ότι κακώς πήρε το Δημοψήφισμα ευρωπαϊκή διάσταση και σημασία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
To NAI εξελήφθη προφανώς από τους γερμανόφωνους ως ψήφος παραμονής στην ευρωζώνη,πράγμα που επιθυμούν και έχει μεγαλύτερη σημασία από τοπικές αυτονομίες.
Το ΟΧΙ εγκυμονεί κινδύνους διάσπασης της ευρωζώνης σε νότο και βορρά με την Ιταλία στο νότο.
Συνδυαστικά με τις εκλογές της Αυστρίας προωθείται η διάσπαση.
http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/panigurizoun-gia-to-plan-b-tou-soimple/10.112360
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεξιέ, διαφωνώ πλήρως μ’ αυτή την ερμηνεία του ιταλικού αποτελέσματος. Η υπόθεση είναι σημαντικά πιο πολύπλοκη και δεν στρέφονται τα πάντα γύρω από το ερώτημα περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη. Όλες οι πληροφορίες που έχω από (όχι λίγους) Ιταλούς που γνωρίζω λένε πως υπολογισμοί σχετικά με την ΕΕ ελάχιστα επηρέασαν την ψήφο τους. Άνθρωποι ξεκάθαρα υπέρ της ΕΕ ψήφισαν όχι για λόγους εσωτερικούς, και κυρίως επειδή θέλησαν να εμποδίσουν αυτό που οι ίδιοι εκτίμησαν ως συγκέντρωση υπερεξουσιών στο πρόσωπο του ΠΘ.
Οι κίνδυνοι που εγκυμονεί το όχι για την ευρωζώνη αποδείχτηκαν στην άμεση χρονική αλληλουχία αβάσιμοι: όλα σήμερα ήταν ήρεμα και σταθερά, το δε κόμμα του Ρέντσι εξακολουθεί να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και καμία αλλαγή Κυβέρνησης δεν επιβάλλεται, ούτε πρόωρες εκλογές. Παραιτήθηκε ένας ΠΘ ο οποίος κατά τη γνώμη μου ήταν μεν καλός αλλά ας μην ξεχνάμε δεν είχε εκλεγεί ποτέ από τον λαό. Άλλο τίποτε δεν συνέβη δραματικό ούτε πρέπει αναγκαστικά να συμβεί. Σημασία έχει το αποτέλεσμα από μιαν άλλη πλευρά, κατά τη γνώμη μου, δηλ. στο ότι έδειξε πως σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η συνταγματική αλλαγή, η λαϊκή βούληση και η κοινοβουλευτική ψήφος απέχουν πολύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΥΓ — Η εμμονή να ερμηνεύονται όλα τα αποτελέσματα υπό το πρίσμα «τι ευνοεί και τι κάνει ζημιά στον Σύριζα», είτε την βλέπω στον Σύριζα τον ίδιον είτε στους αντιπάλους του, είναι εκτός πραγματικότητος. Δεν έχει να κάνει η εκλογή ενός κατά το μάλλον ή ήττον διακοσμητικού Προέδρου στην Αυστρία και η απόρριψη συνταγματικών αναθεωρήσεων στην Ιταλία, οι οποίες συζητούνται και ξανασυζητούνται από εικοσαετίας τουλάχιστον, με τον Σύριζα. Ακόμα και στον βαθμό που αυτά εδώ μπορεί να επηρεάσουν τα ελληνικά ζητήματα, δεν είναι δυνατόν να αναχθεί η ενδεχόμενη επίδρασή τους σε κύριο άξονα γύρω από τον οποίον θα συζητηθούν και θα εκτιμηθούν τα συγκεκριμένα πολιτικά γεγονότα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ότι το δημοψήφισμα δεν είχε σχέση με την ΕΕ είναι σωστό.
Το αν ψήφισαν πολλοί ΟΧΙ γιατί έτσι έλεγαν ότι νόμιζαν ότι έλεγαν ΟΧΙ στην ΕΕ είναι άλλο θέμα.
Το αν ψήφισαν πολλοί γιατί ήθελαν να διώξουν το Ρέντζι είναι ένα άλλο.
Και αν κάποιοι τελικά ψήφισαν στο ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι επίσης ένα άλλο ζητηματάκι.
Συνήθως ο κόσμος ψηφίζει για ένα σωρό άσχετα με το ερώτημα πράγματα.
Μπορεί όμως το δημοψήφισμα στην Ιταλία να γίνει πρόβλημα της ΕΕ αν οδηγήσει σε εκλογές και ανάληψη κυβέρνησης από τον ορίτζιναλ κλόουν Γκρίλο. Το ορίτζιναλ για να τον ξεχωρίσω από τον οικονομολόγο κλόουν Βαρουφάκη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βερολινέζε, δεν μπορώ να αποδείξω ότι «ο κόσμος» στην Ιταλία ψήφισε κυρίως επί του ερωτήματος του δημοψηφίσματος αλλά υπάρχουν αρκετοί λόγοι που με κάνουν να πιστεύω ότι αυτό ισχύει. Πρώτον ζουν εκεί και ξέρουν καλύτερα απ’ όλους εμάς τι επιπτώσεις θα είχε στη ζωή τους ετούτη ή εκείνη η επιλογή. Δεύτερον το θέμα της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης (bicameralismo, federalismo κλπ.) έχει ιστορία δεκαετιών και ο ιταλικός λαός έχει ψηθεί μ’ αυτό και καταλαβαίνει τι είναι at stake, την ίδια στιγμή που οι ξένοι χρειάζονται φροντιστήριο να πάρουν μυρωδιά περί τίνος πρόκειται και ανάγουν τα πάντα σε ζητήματα άσχετα. Και τρίτον, οι πολίτες δεν είναι ανόητοι: για ό,τι ψηφίζουν έχουν συνήθως επαρκείς λόγους, έστω κι αν συχνά αυτοί μοιάζουν παράλογοι στους απέξω.
Σε ό,τι αφορά τον Γκρίλλο, για τον οποίο γνωρίζω ελάχιστα κι αυτά είναι μεταξύ τους αντιφατικά: ο Γκρίλλο είναι η μία όψη, το σύστημα που παλιά το λέγανε Democrazia Cristiana, Αντρεόττι, Κράξι κι αργότερα Μπερλουσκόνι, Πρόντι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Αν οι Ιταλοί πολίτες στρέφουν την πλάτη τους στο δεύτερο, θα έχουν τους λόγους τους, και μάλιστα σοβαρούς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι σίγουρο ότι πολλοί ψήφισαν Όχι στο ιταλικό δημοψήφισμα γιατί ήθελαν να απαλλαγούν από τον Ρέντσι. Η επιλογή του Ρέντσι να συνδέσει την παραμονή του στην εξουσία με την έκβαση του δημοψηφίσματος ήταν τελείως εσφαλμένη.
Το πρόβλημα στην Ιταλία αυτή την στιγμή προκύπτει από τη πολιτική αστάθεια η οποία θα καταστήσει αρκετά δυσχερέστερη την ανακεφαλαιοποίηση αρκετών ιταλικών τραπεζών που ηδη έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα λόγω παρα πολλων κόκκινων δανείων. Εαν η ανακεφαλαιοποίηση δεν γίνει, ή δεν πετύχει, και αυτές οι τραπεζες χρεοκοπήσουν, τότε θα υπάρξει μεγάλη αναταρχή τόσο στο εσωτερικό της Ιταλίας οσο και στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα.
Επιπλέον, αν προκηρυχθούν εκλογές, ένα όχι ιδιάιτερα πιθανό ενδεχόμενο προς το παρόν, το πιο πιθανό είναι πως θα τις κερδίσει το κόμμα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλλο, το οποίο έχει ταχθεί εναντίον της ΕΕ και έχει δηλώσει ότι θα προβεί σε δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στην ΕΕ.
Αυτοί πάνω κάτω είναι οι λόγοι που προκαλεί ανησυχία στις ευρωπάϊκες αρχές το Όχι στο χθεσινό δημοψήφισμα στην Ιταλία. Θα δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φυσικέ, το οτι οι Ιταλοί πολιτες θα εχουν τους λογους τους να ψηφίσουν Γκριλο δεν εμποδίζει εμας τους απέξω να εχουμε σχηματίσει τη δικη μας γνωμη γι αυτόν. Αυτο ισχυει νομιζω οχι μονον στη συγκεκριμένη περιπτωση, αλλα και γενικότερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ασφαλώς, Αλίκη, αυτονόητο. Η άποψή σου για τον Μπερλουσκόνι είναι καλύτερη ή χειρότερη απ’ αυτήν για τον Γκρίλλο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για τα προβλήματα ανακεφαλαιοποίσης της τρίτης μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας και πως αυτά συνδέονται με την πολιτική αστάθεια που προκάλεσε το δημοψήφισμα στην Ιταλία.
http://www.reuters.com/article/us-italy-referendum-banks-idUSKBN13U119
A 5 billion euro ($5.33 billion) rescue plan for Italian bank Monte dei Paschi di Siena (BMPS.MI) hung by a thread on Monday after Prime Minister Matteo Renzi’s defeat in a referendum and pledge to resign.
The world’s oldest bank, saddled with 46 billion euros of bad loans, needs to raise the money by the end of the month to avoid being wound down, but investors are reluctant to back the cash call after Renzi said he would quit following voters’ rejection of his plans for constitutional change.
Monte dei Paschi, rated the weakest lender in European stress tests this summer, had planned to secure a firm commitment from one or more anchor investors and launch a share sale as early as Wednesday or Thursday.
However, investment banks deciding whether to underwrite the capital raise will wait for three or four days before making up their minds in the hope of a clearer political situation, two sources close to the matter said. Under a pre-underwriting deal, they can drop the transaction due to adverse market conditions.
Qatar Investment Authority (QIA), which could inject up to 1 billion euros in the Tuscan lender, and other big investors also want to have more visibility on what kind of government will succeed Renzi’s and whether early elections are a possibility.
«The Qataris won’t commit until there’s clarity on the government,» said a banker close to the consortium. «At the moment Monte dei Paschi is not in a position to speak to investors, they have nothing new to tell them … they need to wait until the Qataris make up their mind.»
QIA declined to comment. Monte dei Paschi, which is due to hold a board meeting on Tuesday, had no immediate comment.
If Monte dei Paschi’s private recapitalization plan fails, the Italian government is expected to step in and pump public money into the bank to avoid a crisis, bankers and European officials said.
[…]
Any state intervention to help Monte dei Paschi would entail losses for the bank’s subordinated bondholders in line with European bank crisis rules – something Renzi’s government had desperately sought to avoid to stave off the risk of a run on deposits and a domino effect engulfing other lenders.
It was not immediately clear to what extent retail investors, who hold 2.1 billion euros of Monte dei Paschi junior debt, could be spared in the event of a state rescue.
Even at the height of the euro zone’s debt crisis, Italy had resisted calls to inject cash into its banks or ask for an EU bailout. But it is running out of private solutions to cure the sector, which is burdened by 360 billion euros of bad loans accumulated during a harsh recession.
Italy’s 4.25 billion euro Atlas fund, created this year to help channel private funds into struggling banks, has seen its coffers dry up as banking crises mushroom around it.
Two banks from the Veneto region that were rescued with a 2.5 billion euro capital injection by the fund in the spring need another 2.5 billion euros in fresh capital soon. And four small lenders bailed out by healthier banks last year also need more money to clean up their balance sheets.
[…]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φυσικέ, η αποψη μου ειναι η χειρότερη δυνατή, και για τους δυο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λϊγα ακόμα για την στενή σύνδεση μεταξύ πολιτικής αστάθειας (λόγω του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος) και της αστάθειας του τραπεζικού συστήματος στην Ιταλία, και επιπλέον πως η δεύτερη μπορεί να καταστήσει την πρώτη πολύ εντονότερη.
To μπλέξιμο είναι μεγάλο.
Οι ιταλικές τράπεζες το κανάλι μετάδοσης της κρίσης
http://www.kathimerini.gr/886573/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/oi-italikes-trapezes-to-kanali-metadoshs-ths-krishs
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗΣ
Μετά την αναμενόμενη ήττα που υπέστη η κυβέρνηση Ρέντσι στο χθεσινό δημοψήφισμα η Ιταλία μπαίνει σε περίοδο έντονων πολιτικών διεργασιών και αβεβαιότητας. Ωστόσο τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες η μεγαλύτερη απειλή είναι η αστάθεια του ιταλικού τραπεζικού συστήματος με επίκεντρο την τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, την Monte dei Paschi di Siena. Θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς χειρισμούς σε Ρώμη και σε Βρυξέλλες αν η τραπεζική κρίση θα περιοριστεί και τελικά θα εξουδετερωθεί ή αν θα γιγαντωθεί, θα γίνει συστημική και θα καταλήξει σε φαύλο κύκλο. Οι Βρυξέλλες θα πρέπει να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ της τυφλής εφαρμογής των κανόνων και του υπέρτερου γενικότερου συμφέροντος να μην αποσταθεροποιηθεί ακόμη περισσότερο η Ιταλία. Η πρόσφατη ιστορία δεν επιτρέπει ιδιαίτερα αισιόδοξες προβλέψεις.
Η πρώτη δοκιμασία
Το πρώτο τεστ για την Monte Paschi και κατ’ επέκταση για το υπόλοιπο ιταλικό τραπεζικό σύστημα θα έρθει το απόγευμα της Δευτέρας, οπότε και το διοικητικό συμβούλιο της Monte Paschi θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την (περίπλοκη) προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης της τράπεζας ή αν θα την εγκαταλείψει. Η ημέρα ξεκίνησε άσχημα για την μετοχή της τράπεζας να υποχωρεί μέχρι και κατά 4,3%, ωστόσο στις 10:50 το πρωί το κλίμα είχε αλλάξει με την μετοχή της Monte Paschi να ενισχύεται κατά 1,28%. Την περασμένη εβδομάδα η τράπεζα κατάφερε να αντλήσει 1 δισ. από την μετατροπή ομολόγων σε μετοχές, ωστόσο πρέπει να βρει ακόμη 4 δισ. ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει στην πώληση μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 28 δισ. ευρώ στο 33% της ονομαστικής τους αξίας και να ολοκληρώσει την ανακεφαλαιοποίηση της.
Εν μέσω έντονης πολιτικής αστάθειας και με την κεφαλαιοποίηση της τράπεζας να έχει υποχωρήσει στα 650 εκατομμύρια ευρώ η μεγαλύτερη ελπίδα της Monte Paschi ίσως να είναι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές όπως το Κατάρ. Ενδεχόμενη αποτυχία ανακεφαλαιοποίησης της Monte Paschi θα μπορούσε να απειλήσει την προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης επτά ακόμη μικρομεσαίων ιταλικών τραπεζών αλλά και της UniCredit, της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας. Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο η κρίση θα έχει κλιμακωθεί επικίνδυνα και πλέον θα έχει μπει στο τραπέζι ζήτημα συνολικής ανακεφαλαιοποίησης του ιταλικού τραπεζικού συστήματος. Η UniCredit είχε προγραμματίσει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 13 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο και την προηγούμενη εβδομάδα την είχε μεταθέσει για το Φεβρουάριο.
Μόνο κακές επιλογές για τη Ρώμη
Αν αποτύχει η ανακεφαλαιοποίηση της Monte Paschi από την αγορά, τότε οι επιλογές που έχει μπροστά της η Ρώμη ποικίλουν από κακές μέχρι καταστροφικές. Την Παρασκευή η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera είχε αποκαλύψει πως η Monte Paschi έχει ήδη ζητήσει κρατική διάσωση και ότι η Ρώμη διαπραγματεύεται ήδη με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά πόσο θα μπορούσαν να εξαιρεθούν μικρομολογιούχοι και άλλοι ευάλωτοι πιστωτές από την οδηγία bail-in που προβλέπει το υποχρεωτικό “κούρεμα” των πιστωτών μιας τράπεζας προτού αυτή διασωθεί από το κράτος. Ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης κ. Ιγκνάσιο Βίσκο έχει υποστηρίξει επανειλημμένα ότι η οδηγία (BRRD) όπως έχει σχεδιαστεί αποτελεί πηγή έντονης αστάθειας για τις τράπεζες. H οδηγία bail-in προβλέπει ελάχιστες εξαιρέσεις από το “κούρεμα” πιστωτών των τραπεζών, μεταξύ άλλων και ανασφάλιστων καταθετών.
Στην Ιταλία το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο διότι μικροεπενδυτές κατέχουν τραπεζικά ομόλογα αξίας 170 δισ. με 200 δισ. ευρώ. Αν “κουρευτούν” οι μικροεπενδυτές της Monte Paschi τότε είναι τελείως απίθανο οι Ιταλοί να τοποθετήσουν νέα χρήματα στις υπόλοιπες τράπεζες που χρειάζονται νέα κεφάλαια. Αντιθέτως είναι πολύ πιθανό να προσπαθήσουν να ξεπουλήσουν τα ομόλογα που έχουν ήδη επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο τη θέση των ιταλικών τραπεζών. Η Ρώμη θα μπορούσε να ανακεφαλαιοποιήσει η ίδια τις τράπεζες της, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις το ποσό που απαιτείται για ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα είναι 40 δισ. ευρώ, ή να ζητήσει διάσωση από την Ευρωζώνη, όπως είχε κάνει η Μαδρίτη για τις δικές της τράπεζας το 2012. Ομως και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση η διάσωση θα πρέπει να συνοδευτεί από “κούρεμα” των πιστωτών.
Η απειλή του φαύλου κύκλου μεταξύ τραπεζών και πολιτικής
Ποια ιταλική κυβέρνηση θα τολμούσε να “κουρέψει” μικροεπενδυτές; Ισως μια τεχνοκρατική κυβέρνηση που θα μπορούσε να σχηματιστεί τις επόμενες ημέρες, σύμφωνα με ένα από τα πολλά σενάρια που κυκλοφορούν. Ομως κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό να μετατρέψει την ήδη μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα σε ανεξέλεγκτη πολιτική κρίση. Είναι ακριβώς το είδος φαύλου κύκλου, μεταξύ τραπεζικής κρίσης που μετατρέπεται σε πολιτική κρίση, που πραγματικά θα μπορούσε να προσδώσει ανεξέλεγκτη δυναμική σε μια ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση. Ενδεχόμενο “κούρεμα” μικροεπενδυτών θα ενίσχυε ακόμη περισσότερο το ευρωσκεπτικιστικό κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως θέλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ ή όχι. Ανάλογες θέσεις έχει εκφράσει και το ακροδεξιό κόμμα Λέγκα του Βορρά. Από συνταγματικής και νομικής απόψεως είναι σχεδόν αδύνατο για τα ιταλικά ευρωσκεπτικιστικά κόμματα να βγάλουν την Ιταλία από το ευρώ.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα ήταν ο κ. Γκρίλο να σύρει την αντιπολίτευση στην διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρώ με συμβουλευτικό χαρακτήρα και αν το κερδίσει να υποστηρίξει ότι πρέπει να γίνει σεβαστή η θέληση του λαού. Ας μην ξεχνάμε πως οι Ιταλοί υποστηρίζουν την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά όχι και τόσο πολύ την παραμονή στο ευρώ. Οι Ιταλοί εξακολουθούσαν το 2016 να βλέπουν θετικά την Ευρωπαϊκή Ενωση σε ποσοστό 58%, σύμφωνα με έρευνα της Pew research, ωστόσο το 2008 το ποσοστό ήταν 78%. Ακόμη χειρότερα οι Ιταλοί σε ποσοστό 68% καταδικάζουν τον τρόπο που έχει χειριστεί γενικά η Ε.Ε. την οικονομία. Ενδεχόμενο “κούρεμα” Ιταλών μικροεπενδυτών μάλλον δεν θα ενίσχυε πολύ τους υποστηρικτές της Ε.Ε. στην Ιταλία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!