Προσκάλεσαν τις εκλογές ανοήτως, ενώ μπορούσαν να περιμένουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι Σαμαροβενιζέλοι, και μετά να έρθουν (οι Τσιπροκαμμένοι) και να ηγεμονεύσουν στη χώρα την στιγμή που θα έβγαινε στο ξέφωτο, έτσι που θα φαίνονταν ως σωτήρες στον κουρασμένο λαό.
Το επέλεξαν και έχουν υποχρέωση να φτάσουν ως το τέρμα. Είτε θα νικήσουν, είτε δεν θα ξαναγίνει ποτέ λόγος γι’ αυτούς. Μέση λύση δεν υπάρχει. Το να πάνε στην αντιπολίτευση και να πετροβολούν εκ του ασφαλούς, δεν παίζει. Πλέον έδειξαν τι μπορούν…
Liberal / Έδειξαν τι μπορούν…
Έχει γούστο να παρακολουθείς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, από την τηλεόραση της Βουλής, στις αγορεύσεις τους για το ασφαλιστικό. Τέτοια μεταστροφή επιχειρηματολογίας (άρα και συνειδήσεων) δεν έχει υπάρξει στο ελληνικό κοινοβούλιο και την ελληνική κοινωνία, μεταχουντικώς τουλάχιστον. Βρέθηκε βουλευτής να …μαλώνει με στόμφο τους ασφαλισμένους: δηλαδή οι ασφαλισμένοι γι’ αυτό δουλεύουν; Για να πάρουν 50 ευρώ παραπάνω σύνταξη; Δουλεύουν για να δημιουργούν!
Άλλος βουλευτής κατηγορούσε την αντιπολίτευση γιατί δεν υπάρχει λέει, πνεύμα συνεννόησης – ναι αυτοί το λένε, αυτοί που κραύγαζαν «αυτοί ή εμείς», αυτοί που ασκήθηκαν στην ρητορική του μίσους στις πλατείες, αυτοί που η πολιτική – αλλά και προφανώς η πολιτιστική τους κουλτούρα – στο μόνο που τους ώθησε να επινοήσουν, είναι οι κρεμάλες.
Την ίδια στιγμή η «Αυγή της Κυριακής» δημοσιεύει το μηνιαίο πολιτικό βαρόμετρο της Public Issue, όπου η καταλληλότητα στην πρωθυπουργία αφαιρείται (έχει εδώ και καιρό) από τον Αλέξη Τσίπρα και παρέχεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, (38%, έναντι 24%), ενώ το «κανένας από τους δυο» υπολείπεται του Κυριάκου (35%). Ναι, έδωσαν πλεονέκτημα στον Κυριάκο σε 15 μήνες!
Αυτό κατάφεραν με την αμορφωσιά, την ανικανότητα, την ιδεοληψία, το δήθεν ηθικό τους πλεονέκτημα – υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα στην παραδοσιακή Αριστερά, αλλά βρίσκεται σε επίπεδο οπαδών, όχι ηγεσίας, και σίγουρα δεν αφορά τους παρωχημένους συνδικαλιστές του Δημοσίου, ή τους καλομαθημένους νεαρούς που «πολιτικοποιήθηκαν» στις καταλήψεις, και νομίζουν ότι κάτι έκαναν, ότι ήταν οι συνεχιστές των μαρτύρων της Μακρονήσου!
Χρησιμοποίησαν το παλιό ηθικό πλεονέκτημα, το κατοχυρωμένο με αίμα, ως εκλογική προίκα. Το εκμεταλλεύτηκαν και το αλλοτρίωσαν – μια παρακαταθήκη που κάποιοι άλλοι, παλιοί, με αίμα, βασανιστήρια, ζόφο, χαμένα όνειρα και χαμένες ζωές, δημιούργησαν.
Για να το κρατούν τώρα ως δαφνοστεφή παντιέρα, καλομαθημένοι, απροβλημάτιστοι, μεγαλωμένοι στις εύκολες εποχές της χαλαρής πασοκοκρατίας, τότε που οι «αγώνες» δεν είχαν καμιά επίπτωση. Αντιθέτως σου πρόσφεραν βήμα στα τηλεπαράθυρα.
Περήφανη διαπραγμάτευση
Τι κάνουν τώρα; Σαρώνουν πάλι τα ταμεία, αυτό δηλαδή που έκαναν και πέρυσι, γιατί η «διαπραγμάτευση» καθυστέρησε από το Νοέμβρη, όπως έχουν γράψει οι συντάκτες του liberal. Και καθυστέρησε γιατί έπρεπε να δείξουν στο πόπολο ότι αντιστέκονται! Σε τι αντιστέκονταν; Σε αυτά που είχαν οι ίδιοι υπογράψει! Και στο ενδιάμεσο της ένδοξης διαπραγμάτευσης η οικονομία βυθιζόταν περισσότερο, σε σημείο που αυτά που νομίζουν ότι έσωσαν, θα χαθούν πολλαπλασίως μέσα στην οικονομική κατρακύλα.
Πλέον υπάρχει και το ερώτημα αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πέραν του τακτικισμού, έχει τη αναγκαία σφαιρική θεώρηση να αντιληφθεί τη θέση της χώρας, τις υποχρεώσεις της, τους συσχετισμούς δυνάμεων, τις επιπτώσεις που έχει η δήθεν διαπραγμάτευση στη ζωή των πολιτών.
Εκλογές;
Έντονα κυκλοφόρησε τελευταία από το «ράδιο αρβύλα», ότι πάμε για εκλογές το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου. Δεν γνωρίζουμε αν αληθεύει, αλλά θα ήταν η πλήρης υποταγή, και μετά από αυτό θα κάνουμε χρόνια να ξαναμιλήσουμε για «Κυβερνώσα Αριστερά».
Προσκάλεσαν τις εκλογές ανοήτως, ενώ μπορούσαν να περιμένουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι Σαμαροβενιζέλοι, και μετά να έρθουν (οι Τσιπροκαμμένοι) και να ηγεμονεύσουν στη χώρα την στιγμή που θα έβγαινε στο ξέφωτο, έτσι που θα φαίνονταν ως σωτήρες στον κουρασμένο λαό.
Το επέλεξαν και έχουν υποχρέωση να φτάσουν ως το τέρμα. Είτε θα νικήσουν, είτε δεν θα ξαναγίνει ποτέ λόγος γι’ αυτούς. Μέση λύση δεν υπάρχει. Το να πάνε στην αντιπολίτευση και να πετροβολούν εκ του ασφαλούς, δεν παίζει. Πλέον έδειξαν τι μπορούν…
The left observer
σχολιαστής 
Επέλεξαν τότε να αξιοποιήσουν την ευκαιρία να βρεθούν στην κυβέρνηση διότι είχαν άλλη στρατηγική, να προκαλέσουν ρήξη με την ΕΕ με πρόσχημα την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και να εκβιάσουν την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όταν ο Τσίπρας βεβαιώθηκε ότι ούτε λαϊκή υποστήριξη για κάτι τέτοιο διέθετε, ούτε θα επιβίωνε η χώρα αν αυτός άνοιγε τους ασκούς του αιόλου (και θα πλήρωνε ο ίδιος το μάρμαρο), έκανε πίσω και ήταν φυσιολογικό, μέχρι και ανθρώπινο. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι οι αντιφάσεις που διαπερνούν την κυβέρνηση και τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ από άκρο σε άκρο και δεν της επιτρέπουν να κάνει ακόμα και τα στοιχειώδη, πόσο μάλλον να λάβει σημαντικές πολιτικές αποφάσεις. Πάντως, όπως επισήμανε ένας αγαπητός μου φίλος πρόσφατα, αν κάτι αποδείχτηκε από την συριζαϊκή ανικανότητα, είναι ότι η χώρα αυτή μπορεί να επιβιώσει και χωρίς κυβέρνηση! Για πόσο ακόμα βέβαια ουδείς γνωρίζει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν είναι βέβαιο αυτό.Η άποψή μου είναι ότι δεν ήξεραν ακριβώς τι θα κάνουν αλλά ήξεραν τι δεν ήθελαν.Δεν ήθελαν την ανάκαμψη της οικονομίας με κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου που μπορεί να τους έθετε στο περιθώριο πάλι.Τις εκθέσεις της τρόικας τις διαβάζουν όλοι,άσχετα τι λένε στον κόσμο.Οι εκθέσεις λοιπόν πρόβλεπαν ανάπτυξη 2,7% του ΑΕΠ το 2015 και 3,5% το 2016.
Τέτοιοι ρυθμοί είναι αδύνατον να μη γίνουν αισθητοί στην αγορά και στον κόσμο και να μη δημιουργήσουν την πεποίθηση ότι η κρίση είναι πίσω μας.Και μετά τι γίνεται;
Είχα διαβάσει αναλύσεις στελεχών τους που ξόρκιζαν την επανάληψη του 1958 όταν η ΕΔΑ πήρε 25% το οποίο μετά εξανεμίσθηκε με την άνοδο της Ένωσης Κέντρου.Φοβούνταν την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ ή την εμφάνιση καποιου νέου κεντροαριστερού σχήματος στο έδαφος της ανάκαμψης.
Άλλωστε είναι και κλασική θεωρία της αριστεράς να εκμεταλλευθεί το παραθυράκι της κρίσης του καπιταλισμού όσο είναι ανοιχτό για να ανέβει.Έτσι εξηγείται και η φυγή Κουβέλη,θα εθεωρείτο προδότης του λαικού κινήματος εάν δεχόταν να γίνει πρόεδρος.
Και έτσι ήλθαν και τους θαυμάζουμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυο αρθρα στο liberal , το παρον του ποστ και το κατωθι
http://www.liberal.gr/arthro/45673/politiki/2016/ti-einai-auto-to7.html
δινουν μια περιεργη εντυπωση στον αναγνωστη. Τι τελικά πιστευει το forum liberal , που θα ελεγε κανεις οτι αντιπροσωπευει μια φιλελευθερη αποψη.
Στο μεν παρον ποστ γραφεται
» Το επέλεξαν και έχουν υποχρέωση να φτάσουν ως το τέρμα
αρα ουτε εκλογες χρειαζονται, να μεινει η σημερινη κυβερνηση συριζα-ανελ, και να εφαρμοσει η ιδια ο,τι συμφωνησε, με ο,τι αυτό συνεπαγεται για τους πολιτες.
Στο δε αλλο λινκ ως ανωθεν, με τιτλο «τι ειναι αυτο το 7%;»
γραφεται οτι και με τυχον κυβερνηση ΝΔ (μονη της η με αλλο κομμα), , υπαρχει μια γενικη απογοητευση, μεχρι σημειου πολλοι να θεωρουν πιθανη ακομα και την αλλαγη νομισματος σε δραχμη , παρ, ολα τα πολυ δυσχερεστερα αποτελεσματα που θα επεφεραν τετοιες καταστασεις.(βλ. εκθεση Προβοπουλου).
Η φιλελευθερη πλευρα, που αντιπροσωπευει το liberal, τι προτεινει;;
Η συνεχης περιγραφή των δυσκολιων και των αποτελεσματων της διακυβερνησης Συριζα-ανελ,
και οι δυσμενεστατες καταστασεις που ζει η ελληνικη κοινωνία, απο αυτή τη διακυβερνηση, δεν δικαιολογουν και μια σχεδον «αποχή» απο ιδεες για την ανατροπη αυτής της καταστασης.
Συνεπως προκυπτουν ερωτηματα και οχι «ναι εχετε δικαιο». (που ευλογως θα ελεγε κανεις).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εν τω μεταξυ, γραφτηκε περι «χρήσης πλαστής ασφαλιστικής ενημερότητας.» σε διαγωνισμο δημοσιου εργου.
«…..ο Δημήτριος Τσίπρας του Παύλου, αδελφός του πρωθυπουργού και έχων συμφέρον στην κατασκευαστική εταιρεία «Δ. Τσίπρας – Ζαννέτ Τσίπρα – ΔΙΟΔΟΣ Ο.Ε.» παραπέμπεται στο ακροατήριο για το αδίκημα της χρήσης πλαστού εγγράφου.
Αντιθέτως, η αδελφή του, Ζαννέτ, εξαιρείται των ευθυνών της χρήσης πλαστών εγγράφων όπως άλλωστε και ο εξάδελφος του πρωθυπουργού και συμμετέχων στην εταιρεία κατά ο παρελθόν, Γιώργος Τσίπρας του Ηρακλή, νυν Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΞ.
Πηγή: Δημοσίευμα αναφέρει ότι κατηγορούνται για πλαστή ενημερότητα τα δύο αδέλφια του Αλέξη Τσίπρα | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/263834/dimosieyma-anaferei-oti-katigoroyntai-gia-plasti-enimerotita-ta-dyo-adelfia-toy-alexi#ixzz46vslgN3Z
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η τρόϊκα έπεφτε συνεχώς έξω στις εκτιμήσεις της για τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Πιο συγκεκριμένα, έπεφτε έξω προς τα κάτω – δηλαδή τα νούμερα που πιάναμε ήταν πάντα αρκετά μικρότερα από αυτά που προέβλεπε η τρόϊκα. Βέβαια είναι ελεύθερος κανείς να πιστεύει, ειδικά αμα ανήκε στους φανατικούς υποστηρικτές της προηγούμενης κυβέρνησης (ΝΔΣΟΚ), ότι οι συγκεκριμένες προβλέψεις της τρόϊκας για το 2015 θα έπεφταν μέσα και θα διαψεύδονταν η προηγούμενη, συνεχής, αποτυχία της να κάνει μία επιτυχημένη πρόβλεψη.
Παρόλα αυτά δεν πιστεύω πως ο Συριζα φοβήθηκε αυτούς τους τόσο καλούς ρυθμούς ανάπτυξης που προέβλεπε η τρόϊκα για την ελληνική οικονομία, και έτσι αποφάσισε να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Η δική μου η άποψη δεν ταυτίζεται πλήρως αλλά πάντως βρίσκεται πιο κοντά σε αυτό που λέει ο Νίκος Π.
Με την προεδρική εκλογή ο Συριζα βρέθηκε ενώπιον ενός διλήμματος, το οποίο ήταν άμεσο αποτέλεσμα της άκρως διχαστικής ρητορικής με την οποία πολιτεύονταν από το 2012 και έπειτα. Με βάση αυτή την ρητορική το ΝΔΣΟΚ ήταν «γερμανοτσολιάδες», η «τρόϊκα εσωτερικού», «νεοδοσίλογοι», κλπ. Επιπλέον, πάντα με βάση αυτή την ρητορική, υπήρχε ένας εναλλακτικός δρόμος σε αυτόν που επιβάλλονταν από τα μνημόνια και με τον Συριζα στην εξουσία θα μπορούσε να εφαρμοστεί (και ο λόγος που δεν εφαρμόζονταν ήταν γιατί στην κυβέρνηση βρίσκονταν αντι του Συριζα η «τρόϊκα εσωτερικού»). Ήταν τα δύο αυτά κύρια στοιχεία της πολιτικής ρητορικής του Σύριζα που καθιστούσαν αδύνατο να υπαναχωρήσει στην εκλογή του προέδρου και να ψηφίσει τον Δήμα. Πρώτα από όλα γιατί θα εμφανίζονταν έτσι να ασπάζεται μία μείζονα επιλογή των «νεοδωσίλογων» τους οποίους είχε αναγάγει περίπου στο απόλυτο κακό και ως εκ τούτου κανένας συμβιβασμός δεν ήταν δυνατός μαζί τους. Και δεύτερον, και πολύ σημαντικότερο, γιατί – εφόσον ο Συριζα διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους ότι με αυτόν στην εξουσία η χώρα θα ακολουθούσε μία διαφορετική, και υποτίθεται, καλύτερη πορεία από αυτή που είχε επιβαλλει το ΝΔΣΟΚ – θα έπληττε καίρια την αξιοπιστία του, και αρα και τις όποιες εκλογικές προοπτικές του μελλοντικά, αν αποφάσιζε να συμπράξει με το ΝΔΣΟΚ στην εκλογή προέδρου και έτσι να αποφύγει να αναλάβει την εξουσία (προκαλώντας εκλογές). Δρώντας έτσι η ηγεσία του Συριζα θα έστελνε το μήνυμα στο εκλογικό σωμα πως είτε δεν ένιωθε έτοιμη να κυβέρνησει, είτε δεν έλεγε την αλήθεια σε σχέση με το πολιτικό πρόγραμμα του Συριζα και την πορεία που σκόπευε να ακολουθήσει μετεκλογικά. Και στις δύο περιπτώσεις θα έστελνε ένα σήμα αναξιοπιστίας το οποίο θα υπονόμευε δραματικά τις όποιες μελλοντικές εκλογικές προοπτικές του Συριζα.
Ο εγκλωβισμός όμως σε αυτό το δίλημμα, να το επαναλάβω, ήταν άμεση απόρροια της άκρως διχαστικής ρητορικής με την οποία ο Σύριζα πολιτεύονταν από τις εκλογές του 2012 και έπειτα.
Μετά την εκλογική νίκη τον Ιανουάριο του ’15, προσπάθησε πάνω κάτω να κάνει αυτά που αναφέρει ο Νίκος Π, έναν εκβιασμό δηλαδή των εταίρων της ευρωζώνης με την απειλή εξόδου της χώρας από αυτή. Ο εκβιασμός τελικά δεν έπιασε, και ο Τσίπρας αντιλήφθηκε, ιδίως μετά το δημοψήφισμα-παρωδία του Ιουλίου, ότι το κόστος εξόδου εν μέσω άτακτης χρεοκοπίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο δυσβάστακτο, για την Ελλάδα από ότι θα ήταν για την Ευρωζώνη, και έτσι τελικά υπαναχώρησε αναγκαζόμενος να δεχτεί, όπως τα είχε καταφέρει, το τρίτο, και χειρότερο δυνατό, μνημόνιο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν διαφωνούμε ΔΠ, εγώ απλώς το έθεσα πολύ σχηματικά. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση – τσίρκο που κοροϊδεύει την κοινωνία αλλά ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα, αφού η πολιτική που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει αντιτίθεται στις αρχές της. Δεν είναι μάλιστα και τόσο έντιμοι ώστε να το παραδεχτούν και να πάνε στα σπίτια τους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έτσι είναι Νίκο, δυστυχώς.
Απλά θα έθετα ελαφρώς διαφορετικά την τελευταία σειρά από το σχόλιό σου, είναι πολύ εξουσιολάγνοι ώστε να το παραδεχτούν και να πάνε σπίτια τους.
Και εκτός από την έντονη αγάπη για την εξουσία κυριαρχούνται βέβαια και από πολύ έντονη ιδεοληψία – αν και από ένα σημείο και ύστερα καθίσταται πλέον δύσκολο να διακρίνει κανείς που τελειώνει η μία και που αρχίζει η άλλη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στην πολιτική επιστήμη και στην ιστορική επιστήμη, πολλά επιχειρήματα στηρίζουν την άποψη ότι η Αριστερά (όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά γενικά στην Ευρώπη) δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί της μεγαλες κρίσεις.
«Στην πραγματικότητα συνέβη το αντίθετο σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, της Ιταλίας ή της Γερμανίας. Σε όλες αυτές τις χώρες νικητές βγήκαν οι ακροδεξιοί. Η μοναδική πιθανή εξαίρεση είναι οι ΗΠΑ, όπου, από την άποψη του πολιτικού συστήματος, ο Ρούζβελτ εκπροσωπούσε μετά το 1929 την Αριστερά, έστω και μια πολύ διαφορετική Αριστερά από την ευρωπαϊκή. Αυτό το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται, καθώς ο Ομπάμα εκπροσωπεί ένα είδος αμερικανικής Αριστεράς, παρότι δείχνει να απογοητεύει τους οπαδούς του».
(Από συνέντευξη του Βρετανοαιγύπτιου καθηγητή της Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας Ντόναλντ Σασούν)
http://archive.efsyn.gr/?p=50808
Κια συνεχίζει ο Σασούν:
«Ισως πρέπει να αναθεωρήσουμε την ιδέα ότι οι καπιταλιστικές κρίσεις προσφέρουν μια ευκαιρία για την Αριστερά. Θα λέγαμε μάλλον το αντίθετο: ότι η Αριστερά κερδίζει όταν ο καπιταλισμός τα πηγαίνει καλά, όταν υπάρχει ανάπτυξη και αυξάνονται οι δημόσιες δαπάνες.
Αρκεί να δούμε τα τριάντα χρόνια μετά το 1945, τη «χρυσή εποχή του καπιταλισμού», κατά την οποία στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης εγκαθιδρύθηκε το κράτος πρόνοιας. Τότε που στην Ελλάδα δεν υπήρχε δημοκρατία.
Το πρόβλημα με την Ελλάδα ήταν ότι έπρεπε να προλάβει τις εξελίξεις στο κράτος πρόνοιας όταν το κύμα του κεϊνσιανισμού είχε ήδη εξαντληθεί. Δηλαδή, το να αυξάνεις τις δημόσιες δαπάνες σε μια περίοδο που στην κορυφή του κύματος ήταν ο ριγκανισμός και ο θατσερισμός…
…Οσον αφορά το ευρώ, θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Τι θα γινόταν εάν δεν υπήρχε το ευρώ; Τι θα συνέβαινε στις ευρωπαϊκές οικονομίες εάν κάθε μια επέστρεφε στο δικό της νόμισμα; Μια απάντηση είναι: «Ε, λοιπόν, σε μια τέτοια περίπτωση, θα είχαμε το δικαίωμα να προχωρήσουμε σε υποτίμηση και να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας». Εάν όμως προχωρούσαν όλοι σε υποτίμηση, τότε θα επιστρέφαμε στην αρχική κατάσταση».
Ένα πρόβλημα με τους σημερινούς Έλληνες (και όχι μόνον Έλληνες) πολιτικούς αριστερούς δεξούς ή άλλους, είναι η έλλειψη …πολιτικής (και όχι μόνον πολιτικής) παιδείας τους. Στην καλύτερη περίθπτωση ημιμάθεια. Δρουν κομπογιαννίτικα, «χειροτεχνικά». Σνομπάρουν την πολιτική επιστήμη και δεν καταδέχονται να μελετούν ιστορία. Στηρίζονται στην παραπλάνηση των πολιτων.
Η «ομάδα Τσιπρα εντ Κόμπανυ» είναι χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιων ημιμαθών «χειροτεχνών».
Πάντως, χρονικά προηγήθηκαν και άλλοι, με ανάλογα «διδακτορικά» («κύκλος Σάμ-Λαζαρούχτεν», τα «υπόλοιπα» της «ομάδας Βαρουφάκη» περί τον ΓΑΠ). Αλλά τούτοι εδώ επιβεβαιώνουν τον ορισμό της βλακείας κατά Αινστάιν: «Το να ξανακάνεις τα ίδια μέσα σε ίδιες συνθήκες και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα».
Οι κομπογιαννίτες πολιτικοί αρχικά πετυχαίνουν τοσ τόχο τους, αλλά μέχρις ενός ορίου. Στήνουν έναν πύργο από τραπουλόχαρτα. Τι πιο φυσικό από το να σκορπίσει ο πύργος μόλις φυσήξει λίγο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντως, ως προς το «μηχανισμό» του αυτοεγκλωβισμού και της αυτοεξαπάτησης, συμφωνώ σε αρκετό βαθμό με την Δύστροπη Πραγματικότητα.
Ο εγκλωβισμός έγινε στην αρχή, στην εμφάνιση της διεθνούς ως εγχώριας κρίσης (2010). Αρκετοί διέκριναν (σωστά) ότι η διάγνωση, το φάρμακο και οι προβλέψεις της ΕΕ και του ΔΝΤ ήταν λανθασμένα, και όχι μόνον για την «ελληνική περίπτωση» (βλ. τώρα αποπληθωρισμό παντού, κακό ρυθμό του ΑΕΠ, αδυναμία σε σύγκριση με τις «κευνσιανές» ΗΠΑ). Αυτό ειδικά το γεγονός, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ το διέκριναν από την αρχή σωστά. Επέλεξαν όμως λάθος στρατηγική.
Αντί να καταπιαστούν αμέσως και εντατικά με τον «διαχωρισμό του τοξικού μείγματος αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και ποντικοφάρμακου» (κατά την έκφραση των Amartya Sen και Habermas) -που τον έκανε η Ιρλανδία και η Κύπρος – το έρριξαν στην ακατάσχετη μικροκομματική δημαγωγία και πολιτικαντισμό. Η ανευθυνότητα και η ακατάσχετη συγκρουσιακή λογική της μεταπολίτευσης τους καθοδηγούσε
Οι «γερμανοτσολιάδες», η «τρόϊκα εσωτερικού» και οι «νεοδοσίλογοι» του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντιπαπανδρεικές (κυρίως) αφέλειες με τα «Ζάππεια» της ΝΔ εκπήγαζαν από το ίδιο κίνητρο: «Να καταστρέψουμε τον αντίπαλο χαλίφη για να γίνουμε χαλίφηδες στη θέση του». Και παρεπιμπτόντως, «να προστατεύσουμε την καλή μας πελατεία». Οι μή πελάτες άς ψοφήσουν («άλλωστε αυτοί είναι φτωχοί και οι φτωχοί δεν ξέρουν να ψηφίζουν με βάση τα συμφέροντά τους»).
Αποτέλεσμα ήταν, μαζί με τον χαλίφη να καταστρέφουν κυρίως το «χαλιφάτο» και να εξαναγκάζονται στο τέλος οι ίδιοι οι «σφετεριστές του θρόνου» σε μεγαλειώδεις κολοτούμπες (χειμώνας 2011-2012 ο ένας, καλοκαίρι 2015 ο άλλος).
Όμως το «νάνι-νάνι το χαϊβάνι» επιδρά για 6-8 ώρες μόνον.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αλλη μια συνεντευξη του Ντοναλντ Σασουν στην ΑΥΓΗ το 2013.
http://www.avgi.gr/article/320830/ntonalnt-sasoun-an-imoun-stin-ellada-tha-psifiza-suriza
.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συνεχεια
Βεβαια σημειωνεται οτι το κειμενο στο efsyn, τα μπερδευει σχετικά με την Ελλαδα και δεν ανταποκρινεται στα ιδια περιπου που εχει πει και στην ΑΥΓΗ το 2013, υποστηριζοντας θερμα το Συριζα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άλλος παραμυθατζής που είναι άσχετος ή παριστάνει τον άσχετο ως προς τη δομή της ευρωπαικής νομισματικής ένωσης.Ο κόσμος είναι γεμάτος βαρουφάκηδες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχει δίκιο στο εξής ο Σασούν: Στην «ένδοξη τριακονταετία» 1945-1975 της οικονομικής σταθερότητας, τότε που έφαγε ψωμί ο φτωχός Δυτικός κόσμος χωρίς να δουλεύει σαν σκυλί για να ταΐζει αργόσχολες «ακρίδες» που καταγίνονται με φακιρικά χρηματοπιστωτικά παράγωγα και με «τιμημενα» ομόλογα, όλη η Ευρώπη κυβερνιώνταν απο Σοσιαλδημοκράτες και Εργατικούς.
Και δεν μου φταιει σε τίποτε το δύστυχο έντομο, αυτή είναι η φύση του. Τα «ανθρωποειδή» που το μιμούνται όμως, είναι μυαλά και καρδιές παρά φύσιν.
Θυμίζω τι έλεγε ακόμη και ο Νίξον που ήταν εντελώς άλλο πράγμα: «¨Ολοι, θέλουμε δεν θέλουμε, αναγκαστικά είμαστε και λίγο Σοσιαλδημοκράτες».
Μετά το 1980 ήρθαν οι …αργόσχολες μέλισσες.
Και φυσικά η Σοσιαλδημοκρατία είναι Αριστερά. Κλασική. Παρ΄ όλο που δεν το δέχονται οι erratic επικρατούσες πολιτικές αντιλήψεις στην Ελλάδα (συγγνώμη για την αγγλικούρα, βιάζομαι και δεν βρίσκω ακριβή ελληνική λέξη που να αποδίδει αυτό που θέλω να πω)
Και δεν είναι απαραίτητο να την κατανοεί άψογα την Ελλάδα ένας Βρετανοαιγύπτιος ιστορικός. Εδώ εμείς χάσαμε τη μπάλα (και τα μυαλά) με τους πολυμήχανους κλεφτοκοτάδες της «φυλής μας» …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εμείς την ίδια εποχή είχαμε μεγαλύτερη ανάπτυξη με το κράτος της δεξιάς.7,7% κατ έτος.Και μην αρχίσεις τα γνωστά για μετανάστευση κλπ γιατί από που ξεκίνησε η Ελλάδα το 1950 (και όχι το 1945) και από που η Βρεταννία ή η Ιταλία.Η διαφορά πάντως μειώθηκε και το 1975 ήταν μικρότερη από αυτήν πριν 30 χρόνια.
Οι μέλισσες παγκοσμίως ήλθαν γιατί επί 6 χρόνια οι κευνσιανοί δεν μπορούσαν να βγάλουν τον κόσμο από τον στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 70.
Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλδημοκρατία και αυτός είναι ο λόγος που δεν θεωρείται αριστερά και όλοι βάλλουν κατά του αποστάτη Κάουτσκυ,ακόμη και ο αποστάτης Κατρούγκαλος που δεν παρέδωσε τα όπλα όπως στη Βάρκιζα με το μνημόνιο γιατί διατήρησε την κυβέρνηση.
Αλλά για να τελειώνουμε με την πλάκα θα θέσω μία πρόταση προς συζήτηση για να σταματήσουν να μας απασχολούν οι διεθνείς βαρουφάκηδες,σαν το Σασούν ή τον Στίγκλιτς και άλλους.
Η πρόταση είναι : η άσκηση κευνσιανής πολιτικής από μία μόνο ελλειμματική χώρα της ευρωζώνης είναι αδύνατη.Εάν αυτό ισχύει ΟΛΟΙ όσοι μιλάνε περί αριστεράς ή φιλολαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους λένε παρλαπίπες.
Είναι πολύ απλό να αποδειχθεί αυτό : Υπό κανονικές συνθήκες φρουρός της αποτροπής ελλειμμάτων είναι οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης.Υπό συνθήκες μνημονίου η τρόικα.
Κευνσιανή πολιτική μπορεί να ασκήσει μονομερώς μόνο πλεονασματική χώρα της ευρωζώνης (Γερμανία,Ολλανδία κλπ) και αυτή μέχρι του σημείου που θα αμφισβητηθεί το ΑΑΑ της βαθμολογίας ή η Ευρωζώνη ως ΣΥΝΟΛΟ.Και αυτή ασκείται τώρα στο μέτρο του δυνατού από τον Ντράγκι.
Επομένως ας σταματήσουν οι Σασούν και οι λοιποί διεθνείς βαρουφάκηδες να συγκρίνουν μήλα και πορτοκάλια και τι κάνει ο Ομπάμα με τι κάνει ο Τσίπρας ή ο Σαμαράς.Ο Έλληνας πρωθυπουργός όποιος και να είναι αυτός δεν μπορεί να κάνει ότι κάνει ο Ομπάμα όσο είναι στην ευρωζώνη.Απέξω θα έχει βέβαια άλλα προβλήματα,πλην όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
δεξιέ,
η διαφωνία μας είναι η εξής:
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπό κανονικές συνθήκες φρουρός της αποτροπής ελλειμμάτων (και κυρίως του ισοζυγίου πληρωμών – γιατί αυτό είναι η μητέρα του δημοσιονομικού ελλείμματος) πρέπει να είναι η αντικυκλική πολιτική διαχείριση. Οι αγορές «δεν μπορούν». Απόδειξη: το διπλό έλλειμμα των ΗΠΑ και όλος ο ευρωπαικός Νότος.
Έχεις εν μέρει δίκιο όμως για την αποτυχία της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης των εθνικών κυβερνήσεων στη δεκαετια του 1970. Όμως το λάθος ήταν ακριβώς αυτο: ότι δεν έκαναν αντικυκλική πολιτική. Δεν άκουσαν τον Κέυνς, που έλεγε σαφώς ότι στην άνοδο πρέπει να κάνεις δημοσιονομική λιτότητα («the boom and not the is ths right time for austerity»).
Επίσης η σοσιαλδημοκρατία δεν φρόντισε να έχει πολιτική για την διαμόρφωση της παγκοσμιοποίησης (που τη χρειαζόταν πολύ). Eνώ οι αντίπαλοί της δεν τη χρειάζονται, γιατί δεν επιδιώκουν να διαμορφώνουν πολιτικά την παγκοσμιοποίηση.
Η σοσιαλδημοκρατία για να λειτουργεί χρειάζεται αγορές ενσωματωμένες στο πολιτικό σύνταγμα, στη δημοκρατία, είτε του μεμονωμένου εθνικού κράτους είτε υπερεθνική. Αντίθετα ο αμιγής φιλελευθερισμός της αγοράς δεν το θέλει αυτό. Θέλει το πολιτικό συνταγμα να μείνει αποκλειστικά και μόνον στο εθνικό κράτος ενώ αντίθετα, το οικονομικό σύνταγμα να είναι εξωκρατικό και να λειτουργει χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Έτσι όμως, ο αμιγής φιλελευθερισμός της αγοράς καταλήγει σε κράτη ενσωματωμένα στης αγορές. Δηλαδή αδειάζει τη δημοκρατία από το περιεχομενό της.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η λύση είναι ο πολιτικός έλεγχος των οικονομικών κύκλων ανόδου και πτώσης σε διεθνές επίπεδο ή τουλάχιστον σε ευρωπαικό. Για να γίνει αυτό χρειάζεται όμως ισχυρός Κοινοτικός προυπολογισμός και μεταφορά αρμοδιοτητων σε Κοινοτικά όργανα, με πλήρη δημοκρατικό έλεγχο και λογοδοσία. Η σημερινή διάρθρωση της Ε/Ζ και της ΕΕ πάσχει από κατασκευαστική ανεπάρκεια που πρέπει να διορθωθεί.
Αυτό θέλει χρόνο και θα περάσει από πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις και συμμαχίες, πράγμα που δεν το μπορούν να το καταλάβουν απολιτικοί οικονομολόγοι τύπου Βαρουφάκη και Σία, διαπλασμένοι σε εξωευρωπαικά πολιτικά και ακαδημαικά περιβάλλοντα.
Πόσο μάλλον ιστορικοί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η ακριβής οδηγία του Κέυνς για την αντικυκλική οικονομική πολιτική ήταν η εξής:
“The boom, not the slump, is the right time for austerity at the Treasury.”
John Maynard Keynes (1937) Collected Writings
Επίσης διορθώνω αυτό που ανέφερα για τον Νίξον, ο οποίος το 1971 δηλωσε «τώρα όλοι πρέπει να είμαστε και Κευνσιανοί».
Δεν είπε για Σοσιαλδημοκράτες όπως εκ παραδρομής ανέφερα.
δεξιέ,
τουτων λεχθέντων περι Κέυνς, αυτο που γράφεις : «Κευνσιανή πολιτική μπορεί να ασκήσει μονομερώς μόνο πλεονασματική χώρα της ευρωζώνης (Γερμανία, Ολλανδία κλπ) και αυτή μέχρι του σημείου που θα αμφισβητηθεί το ΑΑΑ της βαθμολογίας ή η Ευρωζώνη ως ΣΥΝΟΛΟ», ισχυει αντίστροφα: Η Γερμανία δεν ασκούσε μάχρι τώρα εσωτερικά Κευνσιανή πολιτική, αλλά λιτότητας, ακριβώς γιατί ήταν σε ανοδική φάση του οικονομικού της κύκλου. Δηλαδή τηρούσε την οδηγία του Κευνς σωστά ! Αυτό αλλάζει πάντως. Π.χ. δημιουργείται έντονη φούσκα ακινήτων σε μεγάλες γερμανικές πόλεις, που ειναι συνήθως πρόδρομο σημάδι καθοδικής στροφης. Έχει όμως αποθέματα για περιθώριο δημοσιονομικών ελιγμών σε περίπτωση που επαληθευτεί η αναστροφή.
Για την Ολλανδία αμφιβάλλω. Είχε μέχρι το 2012 πολλά δημοσιονομικά «καύσιμα» αλλά τα έκαψε και τα καίει για να σταθεροποιήσει τον τραπεζικό τομέα της.
Η πολιτική του Ντράγκι δεν παρεμβαίνει άμεσα στην πραγματική οικονομία. Αυξάνει τη νομισματική βάση, όχι κατανάγκη το χρήμα που κυκλοφορεί. Είναι «έμμεσος Κευνσιανισμός», δημιουργεί τεράστιες ποσότητες νέου (πλασματικού) κεφαλαίου, το οποίο όμως πολύ δύσκολα βγαίνει έξω από τον χρηματοπιστωτικό τομέα για να επηρεάσει προσφορά, ζήτηση, επενδύσεις. Δεν γίνεται κεφάλαιο υπο μορφή μηχανών, εγκαταστάσεων, νεοπροσλαμβανόμενης εργασίας Επενδύεται από τις τράπεζες κτλ σε χρηματοοικονομικές (μη παραγωγικές) αξίες : μετοχές, ακίνητα, futures και άλλα παράγωγα εμπορευμάτων ή μετοχών – και κυρίως σε ομόλογα και σε αποθεματικά 2-3 νομισμάτων.
Είναι δύσκολο ακόμη για τελικό συμπερασμα. Σίγουρα ο Ντράγκι φρενάρει τον αποπληθωρισμό και εμποδίζει το ΑΕΠ της ΕΕ να μπεί σε καθαρά αρνητικό έδαφος.
Αλλά ο στόχος του για «ομαλό» πληθωρισμό ~ 2 % δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και επίσης τα αρνητικά βασικά επιτόκια της ΕΚΤ είναι «δηλητήριο» για τις συντάξεις, ασφάλειες και για τους αποταμιευτές. Ίσως η μακροχρόνια στασιμότητα της ιαπωνικής οικονομίας εγκαθίσταται τώρα και στην ΕΕ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Tα ίδια λέμε με άλλες λέξεις.Ας μην την πούμε κευνσιακή αλλά ελλειμματική πολιτική.Είναι αδύνατη μέσα στην ευρωζώνη για τις νότιες χώρες οπότε προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία όλοι οι διεθνείς βαρουφάκηδες τύπου Κρούγκμαν,Στίγκλιτς ή Σασούν που έρχονται και ενισχύουν τους ντόπιους και παρασύρουν όσους πολιτικούς μας δεν ξέρουν σε μάχες που αποβαίνουν εις βάρος μας.
Αναφορικά με την πιθανότητα αλλαγής της ευρωπαικής νομισματικής ένωσης σε υπερεθνική πολιτική ένωση στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης,η συζήτηση δεν μπορεί να αποφύγει την εξέταση των πολιτιστικών διαφορών και της ιστορίας και πολιτικής των διαφόρων κοινωνιών.
Όταν οι Βορειοιταλοί απειλούν να αποσχισθούν για να μην πληρώνουν το ιταλικό κράτος που επιδοτεί τη Νότιο Ιταλία δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να μη συζητηθούν οι προυποθέσεις υπό τις οποίες οι Γερμανοί θα πληρώνουν το ευρωπαικό ομοσπονδιακό κράτος.
Με μια ματιά βλέπεις ότι υπάρχει το βόρειο μπλοκ (Γερμανία,Ολλανδία,Αυστρία) και το λατινικό μπλοκ (Γαλλία,Ιταλία,Ισπανία).Το βόρειο μπλοκ είναι πιο ανταγωνιστικό αλλά δεν μπορεί να επιβληθεί στο νότιο ούτε πολιτικοστρατιωτικά γιατί η Γερμανία έχασε τους πολέμους ούτε δημοκρατικά γιατί ο πληθυσμός των Λατίνων είναι μεγαλύτερος.Άρα ο μόνος τρόπος για να εξασφαλισθούν ότι δεν θα τους τρώνε λεφτά ανεξέλεγκτα είναι με τους μηχανισμούς της αγοράς και της τρόικας όπως και γίνεται.Η Ελλάδα όπως την κατάντησε η μεταπολίτευση είναι μια κατηγορία μόνη της,αριστερότερα και ελλειμματικότερα του λατινικού μπλοκ, που την θέλει μέσα για αντιπερισπασμό στους βορείους αλλά μέχρις ενός σημείου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η γνώμη μου είναι ότι η «λιτότητα» (*) ήρθε για να μείνει σε όλη την Ευρώπη και μάλλον σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο είτε τον σημερινό είτε τον ..οιονεί (τίγρεις, ινδίες και τέτοια που θα αλλάζουν σιγά σιγά ή και γρήγορα ..επίπεδο).
Ο λόγος είναι ότι το σημερινό μοντέλο οικονομίας και των συνομολογημένων ή έστω διατυπωμένων ρυθμίσεων για την λειτουργία της είναι σε παγκόσμιο επίπεδο ανίκανο να διαχειριστεί τα όσα συνεπάγεται ο πραγματικός κόσμος της παραγωγής και δημιουργίας αξίας (γενικότερα).
Να το πω αλλιώς, δεν συμμερίζομαι τα περί τουρμποκαπιταλισμού και τα διάφορα ορέα αριστερά ή γιαλαντζί αριστερά (σοσιαδημοκρατία και έτσι), το πρόβλημα είναι ότι το σημερινό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής και συνπεώς της οικονομίας δεν μπορεί να παράξει κέρδος (και να παράγει, δηλαδή δεν είναι στιγμιαίο).
Μιλάμε για το νόμιμο κέρδος, έστω το ελάχιστο, το αναγκάιο για να λειτουργήσει μια οποιαδήποτε Αγορά.
Συνεπώς όλες οι θεωρίες ου μην και οι αφηγήσεις που εδράζονται στο πεδίο της διανομής είναι λαστ γήαρ ..από χέρι.
Θα σούλεγα Δεξιέ ότι ήδη ζούμε στην εποχή του μεταφιλελευθερισμού (στην ΕΕ, Αμέρικα, Κάναντα κλπ) άσχετα άν δεν το έχουμε καταλάβει ή δεν θέλουμε να το καταλάβουμε.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι άνθρωποι και δη οι ..σκεπτόμενοι (τι έμαστε από πού ερχόμεθα και (ρε) που πάμε (ρε) πού πάμε) προσπαθούν να πιαστούν είτε από μετανεωτεριστικές αφηγήσεις που αμφισβητούσαν τον φιλελευθερισμό παλιότερα, κομμουνισμοί αντικαπιταλισμοί και ισμοί γενικότερα, είτε με φνατσιοπληξίες του είδους ο κακός φιλελευθερισμός είναι ο ..νεοφιλελευθερισμός και το πρόβλημα είναι να βάλουμε τον καλό (νεοκενσυανισμό).
Το αποτέλεσμα για τους πρώτους είναι να καλλιεργούν το χωράφι και να (τους) φυτρώνουν άλλα φασούλια από αυτό το μποστάνι (εθνικισμοί, νέου τύπου όμως, φονταμενταλισμοί ισλαμικοι ή.και ..γενικότερα) και στο τέλος να καταλήγουν σε γραφικές καταστάσεις (μεγάλοι άνθρωποι καβάλα στο άρμα του αποδομισμού, όπως κάποτες μέσα από την ίδια διαδικασία είχαμε τα ορέα μετά το 68 μπιτνικς και τέτοια). Δυστυχώς η Ελλάδα είναι αρκετά σούι γκένερις και αυτές οι πρακτικές θεωρούνται και αποδεκτές κυβερνητικές στάσεις.
Οι άλλοι (οι δεύτεροι) δίνοντας μια μάχη χωρίς νόημα βγάζουν βαρουφάκηδες (με την ..φιλοσοφική έννοια) γαπ και τέτοια. Έχουν γίνει σαν τους ..αναθεωρητές παλιά (το ΚΚΕεσ) που κατήγγειλαν τον κακό σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ, τον υπαρκτό και ευαγγελίζονταν τον καλό (μέχρις που ήρθε ο Γκορμπατσώφ και γεμίσαμε εγκεφαλικά).
Θα έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να δούμε (ως ..ανθρωπότητα 😆 ) το ζήτημα στην ουσία του, ήτοι στην οργάνωση της παραγωγής (είπαμε άλλη παραγωγή, αυτή που έχει γίνει πράξη και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε) και να το πάρουμε απόφαση ότι η λιτότητα θα είναι εδώ και ίσως να την χρειαζόμαστε κιόλας 😉 .
Πώς τόλεγαν οι ..κλασσικοί;; Οι παραγωγικές σχέσεις είναι αναντίστοιχες με τις παραγωγικές δυνάμεις και για να ..διορθωθεί το ρολόι χρειάζεται μια ..ασυνέχεια, ένα άλμα.
Ε αυτό.
Δυστρυχώς ζούμε την αδράνεια του προηγούμενιου, σε παγκόσμιο επίπεδο κατά το μάλλον ή το ..ήττον, σε ευρωπαΙκό επίπεδο χοντρά και σε ελληνικό στα όρια του κλαυσίγελου πριν την τραγωδία.
Κατά τα λοιπά αυτό που επισημαίνει ο Σασούν τόλεγε και ο Λένιν και εξού και τα περί ο υποκειμενικός παράγων, τι να κάνουμε 2 βήματα μπρος μην αρρωστήσουμε δηλαδή από ..ανεμοβλογιά και παιδικές ασθένειες γενικότερα
(*) τα εισαγωγικά τα έβαλα, αν και γενικά είναι καταχρηστική η χρήση τους, απλώς για να τονίσω ότι το λέω ..γενικότερα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η ουσία της ανω συζητησης εμπεριεχεται στο εξης (απο σχολιο Δεξιου, με το οποιο συμφωνω)
«Αλλά για να τελειώνουμε με την πλάκα θα θέσω μία πρόταση προς συζήτηση για να σταματήσουν να μας απασχολούν οι διεθνείς βαρουφάκηδες,σαν το Σασούν ή τον Στίγκλιτς και άλλους.
Η πρόταση είναι : η άσκηση κευνσιανής πολιτικής από μία μόνο ελλειμματική χώρα της ευρωζώνης είναι αδύνατη.Εάν αυτό ισχύει ΟΛΟΙ όσοι μιλάνε περί αριστεράς ή φιλολαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους λένε παρλαπίπες.
Είναι πολύ απλό να αποδειχθεί αυτό : Υπό κανονικές συνθήκες φρουρός της αποτροπής ελλειμμάτων είναι οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης.Υπό συνθήκες μνημονίου η τρόικα.
Κευνσιανή πολιτική μπορεί να ασκήσει μονομερώς μόνο πλεονασματική χώρα της ευρωζώνης (Γερμανία,Ολλανδία κλπ) και αυτή μέχρι του σημείου που θα αμφισβητηθεί το ΑΑΑ της βαθμολογίας ή η Ευρωζώνη ως ΣΥΝΟΛΟ.Και αυτή ασκείται τώρα στο μέτρο του δυνατού από τον Ντράγκι.
Επομένως ας σταματήσουν οι Σασούν και οι λοιποί διεθνείς βαρουφάκηδες να συγκρίνουν μήλα και πορτοκάλια και τι κάνει ο Ομπάμα με τι κάνει ο Τσίπρας ή ο Σαμαράς.Ο Έλληνας πρωθυπουργός όποιος και να είναι αυτός δεν μπορεί να κάνει ότι κάνει ο Ομπάμα όσο είναι στην ευρωζώνη.Απέξω θα έχει βέβαια άλλα προβλήματα,πλην όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα
υγ.
Oπως επισης και με το τελευταιο σχολιο του Αναγνωστη, κι΄ας εχει πολλά «υπονοουμενα στοιχεια» του παρελθοντος…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αναγνώστη,
η Κευνσιανή λύση είναι χρήσιμη για την βραχυ-μεσοπρόθεσμη διάρκεια. Και μη ξεχνάμε ότι ο Κέυνς ήταν (παραδοσιακός, όχι νέος) φιλελεύθερος και σαφώς όχι σοσιαλδημοκράτης. Η λύση που προτεινε ήταν για να «εξορθολογίσει» (για όσο διαστημα το θεωρούσε εφικτό) τον καπιταλισμό. Στην πραγματικότητα απαντούσε σε μαρξιστικές οικονομικές θεωρίες περί κατάρρευσης (π.χ. του Χίλφερτινγκ) που διατυπώθηκαν λίγο πριν την εποχή του Κέυνς
Ωστοσο για τη μακροπρόθεσμη διάρκεια, προσωπικά θεωρώ πιο ρεαλιστικό το σενάριο του Μαρξ. Κάποια στιγμή ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής δεν θα μπορεί πια να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που ο ίδιος δημιουργεί, ουτε με Κευνσιανές ούτε με άλλες μεθόδους. Στην μακρά διάρκεια της ιστορίας τα κοινωνικά συστήματα μεταβάλλονται, τίποτε δεν είναι αιώνιο.
Ωστόσο οι άνθρωποι ζούμε στη βραχυ-μεσοπρόθεσμη διάρκεια και γι αυτό ο Κέυνς είναι (ακόμη!) χρήσιμος. Χρειάζονται όμως άλλα πολιτικά εργαλεία, που δεν υπήρχαν το 1945. Ο Κέυνς δεν πρόλαβε να ακούσει τη λέξη «παγκοσμιοποίηση» ούτε τον ορο «κλιματική αλλαγή». Το ίδιο και οι μαρξιστές των δεκαετιών της ακμής τους 1960 και 1970.
Για ότι αφορά ιδιαίτερα την Ελλάδα, δεδομένων των μεγεθών και του ρόλου στην παγκόσμια κατάσταση, είναι εντελώς παράλογο αυτό που εικάζουν ορισμένοι «αριστεροί» (Έλληνες ή μή), ότι δήθεν αποτελεί αδύνατο κρίκο και θα μπορούσε δήθεν να «πυροδοτήσει» την …κατάρρευση του καπιταλισμού. Είναι τερατώδης παραλογισμός. Ο ίδιος ο Μαρξ έγραψε διάφορα πράγματα που αποδείχτηκαν εντελώς λανθασμένα ή ίσχυταν μόνο στην εποχη του. Φυσικό είναι,αυτά μπορούσε να δεί, ωστοσο ανορθολογιστής δεν ήταν. Δεν περίμενε, ας πούμε, να αρχίσει το τέλος του καπιταλισμού από τη …Δανία , αλλά από τις ισχυρές οικονομικά και βιομηχανικά και μεγάλες σε μέγεθος χώρες. Γι αυτό άλλωστε δεν εγκαταστάθηκε και δεν εργάστηκε στην Κοπεγχάγη, αλλά στο Λονδίνο.
Οι περσινές και προπέρσινες εικασίες ορισμένων «πολύ αριστερών και πάρα πολύ …μαρξιστών» Ελλήνων ή άλλων για Ελλάδα-αδύνατο κρίκο του συστήματος που θα προκαλούσε το «μπάμ του συστήματος» είναι ανέκδοτο, του τύπου «ο Μαρξ στην Κοπεγχάγη» ή «ο Μαρξ στην Μπρατισλάβα».
ΟΙ άνυρωποι αυτοί είναι απλά ανορθολογιστές και φαντασιόπληκτοι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άφτερ δεν είπα ή υπονόησα ότι ο Κέυνς είναι (ήταν) νεοφιλελεύθερος και φυσικά δεν είπα ότι δεν είναι χρήσιμες οι απόψεις του (η οπτική του) για το βραχύ και το μεσο πρόθεσμο διάστημα (και αν έτσι φάνηκε με τα γραφόμενά μου ..το παίρνω πίσω).
Είπα ότι ο νεοκενσυανισμός, ο οποίος αποτελεί αφήγηση κυρίως των λεγόμενων σοσιαδημοκρατών (και όχι μόνον, έχεις δίκιο) είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος του φιλελευθερισμού και η άλλη είναι η έκφραση αυτού που λέμε (κα΄τ ατη γνώμη μου καταχρηστικά) νεοφιλελευθερισμός.
Δεν λέω ότι είναι όλα ίδια και ότι δεν έχουν σημασία και αξία οι διαφορές (ειδικά για το άμεσο), λέω όμως ότι ..νοιώθω ότι ο φιλελευθερισμός έτσι όπως συγκροτήθηκε και σε όλες τις εκδοχές του είναι πλέον ανεπαρκής να απαντήσει στο κυρίως πρόβλημα και ότι ο λόγος (λέω) είναι ότι εδράζεται στην διανομή.
Άρα είναι ανεπαρκής όπως και όλες οι οικονομικές αντιλήψεις που ..εδράζονται στην (ανα, κατα κλπ) διανομή.
Βέβαια σήμερα ελλείψει (και μέχρι να το φτιάσουμε) κάτι άλλου είναι ότι πιο επαρκές έχουμε και ουδεμία σχέση με τα μετανεωτερίστικα του προηγούμενου αιώνα τα οποία εντάσσονται στην κατηγορία του ..φρηκ.
Το θέμα κατά τη γνώμη μου δεν είναι στο αν πρέπει να στηριχτούμε σε κάποια από τα ..νάματά του (όπως και σε κάποια του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού πχ ..λιτός βίος), αλλά στο ότι τον εμφανίζουμε ως λύση που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση.
Ε δεν θα μας βγάλει (λέω 😆 ) καμια ασπιρίνη είναι (ίσως), το θέμα είναι ότι ΔΕΝ παράγεται πλεόνασμα τέτοιο που μπορεί να κεφαλαιοποιείται ως κέρδος και άρα να έχει κίνητρο η Αγορά να δουλέψει.
Προσεγγίζω και εγώ δηλαδή από μια άλλη πλευρά (είναι η αλήθεια) την διαπίστωση ενός συναδέλφου που έλεγε ότι υπάρχει νόμος την πτωτική τάση του μεσου ποσοστού κέρδους, αλλά εγώ το τεκμηριώνω καλύτερα 😆 😆
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αναγνώστη
Η μακροχρόνια στασιμότητα που διαφαίνεται σε εκείνες τις οικονομίες που αναπτύχθηκαν πρώτες ως βιομηχανικές-καπιταλιστικές (ευρωπαική και αμερικανική Δυση συν Ιαπωνία), είναι ένδειξη ότι η πτωτική τάση του μεσου ποσοστού κέρδους ισχύει.
Ένδειξη όχι απόδειξη, γιατί η ιστορία δεν δουλύει με πειράματα όπως η φυσική ή με θεωρήματα όπως τα μαθηματικά.
Δείχνει όμως ότι για τα μακροπροθεσμα είχε πιο πολύ δίκιο ο Μαρξ παρά ο Κέυνς – ο δεύτερος όμως δεν ασχολήθηκε στα έργα του με το μακροπρόθεσμο, αλλά κυρίως με το μεσοπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο.
Υπάρχει βεβαια νέος παράγοντας: που μετριάζει τη στασιμότητα Δύσης και Ιαπωνιας. Οι νέες δυνάμεις ανατολικά, ο καπιταλισμός «με την ορμή και με τις ορμόνες του νεοφώτιστου» (κυρίως η Κίνα που έχει τεράστιο καπιταλιστικό δυναμισμό και όγκο πλούτου και νέων πλούσιων, αλλά και Ινδία, Ινδονησία κτλ,).
Oμως άλλα BRICS, όπως η Βραζιλία, Νότια Αφρική, Ρωσία, πού έχουν οικονομίες βασισμένες στην εξαγωγή νωπών πρώτων υλών και όχι επεξεργασμένων βιομηχανικών προιόντων όπως έχει η Κίνα, δεν βλέπω να τα καταφέρνουν. Προς το παρόν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!